เนื้อเรื่อง
ชิฮิโระ โอะงิโนะ (Chihiro Ogino) เด็กหญิงวัยสิบปี ย้ายบ้านไปกับบิดามารดาอย่างเสียมิได้ ขณะขับรถยนต์ไปเมืองใหม่ พวกเขาหลงทาง และพบสวนสนุกร้าง บิดาของชิฮิโระออกสำรวจทั่วบริเวณ ขณะที่มารดาและชิฮิโระติดตามไปอย่างตะขิดตะขวงใจ ใจกลางสวนสนุกนั้น พวกเขาพบแผงลอยอาหารกำลังสุกส่งกลิ่นชวนรับประทาน ปราศจากทั้งคนขายและลูกค้า บิดามารดาชิฮิโระจึงนั่งลงบริโภค แต่ชิฮิโระไม่เห็นด้วยและเดินไปชมดูรอบ ๆ แทน เธอพบโรงอาบน้ำหลังมหึมา ทันใดนั้น เด็กชายคนหนึ่งโผเข้าหาเธอ และเตือนเธอให้เร่งกลับไปก่อนตะวันลับฟ้า เมื่อชิฮิโระวิ่งกลับไปยังแผงลอย เธอพบว่าบิดามารดากลายเป็นสุกรเสียแล้ว และเริ่มปรากฏภูตผีปิศาจเดินขวักไขว่ในสวนสนุกนั้น
ด้วยความตกใจ ชิฮิโระวิ่งหนีไปจนพบแม่น้ำสายใหญ่ และทรุดลงร้องไห้ ณ ที่นั้น เด็กชายคนดังกล่าวเข้ามาพบเธออีก และแจ้งชื่อว่า ฮะกุ (Haku) เขาบอกว่า เขารู้ชื่อเธอ เพราะเขารู้จักเธอมาตั้งแต่เธอยังเด็กแล้ว เขาเผยว่า ครอบครัวของเธอกำลังอยู่ในโลกของภูต โดยบิดามารดาของเธอรับประทานอาหารของภูตเข้า จึงกลายร่างเป็นสุกร จากนั้น เขานำพาเธอไปยังโรงอาบน้ำ แล้วบอกให้เธอไปพบ คะมะจี (Kamajī) ชายแก่ผู้มีหกแขนและเป็นพนักงานต้มน้ำ เพื่อของานทำ เพราะในท้องที่นี้ คนว่างงานจะถูก ยุบาบะ (Yubāba) แม่มดผู้เป็นเจ้าของโรงอาบน้ำ สาปให้เป็นสัตว์ไว้ใช้งานแทน ดุจเดียวกับที่ยามนี้บิดามารดาของเธอถูกยุบาบะกักไว้ในคอก
ชิฮิโระพบคะมะจีที่ห้องต้มน้ำ คะมะจีฝากฝังเธอกับ ริง (Rin) หญิงคนงาน เพื่อให้ริงพาเธอไปพบยุบาบะ แล้วทำสัญญาจ้างแรงงานกัน เมื่อแรก ยุบาบะไม่ตกลงด้วย แต่ที่สุดก็ยินยอม โดยมีเงื่อนไขว่า เธอต้องเปลี่ยนชื่อเป็น เซ็ง (ญี่ปุ่น: 千 Sen ?, ตัดมาจาก 千尋 (ชิฮิโระ)) ภายหลัง ฮะกุบอกชิฮิโระว่า ยุบาบะควบคุมทาสโดยทำให้ทาสลืมชื่อที่แท้จริงของตน ต่อเมื่อทาสลืมอดีตสนิทแล้ว ก็จะติดอยู่ในโลกของภูตชั่วนิรันดร์ เช่นเดียวกับเขาที่กลายเป็นทาสของยุบาบะ เพราะลืมชื่อจริงของตนไปแล้ว จำได้แต่ว่า บางส่วนของชื่อคือ ฮะกุ
ระหว่างทำงานที่โรงอาบน้ำในฐานะเป็นผู้ช่วยของริงนั้น ชิฮิโระได้พบภูตผีปิศาจมากมาย ครั้งหนึ่ง เธอพบเจอผีตนหนึ่งสวมหน้ากากยืนตากฝนอยู่นอกอาคาร จึงเปิดประตูให้มันเข้ามาหลบฝน ต่อมา ภูตตนหนึ่ง มีร่างกายอันแล้วไปด้วยสิ่งโสโครกส่งกลิ่นคละคลุ้ง จนทุกคนเรียกว่า ภูตเหม็นฉึ่ง (stinky spirit) เข้าใช้บริการโรงอาบน้ำ ชาวโรงอาบน้ำรังเกียจมัน และไม่กล้าให้บริการ ยุบาบะจึงให้ชิฮิโระรับผิดชอบ ชิฮิโระทำความสะอาดภูตตนนี้จนเกลี้ยงเกลา แล้วพบว่า ที่จริงแล้วมันคือผีเสื้อน้ำ (river spirit) ผู้เลื่องชื่อ มันพอใจที่เธอฟื้นฟูสุขอนามัยให้ และมอบ "ลูกกลอนอาเจียน" (emetic dumpling) ให้เป็นการตอบแทน
ต่อมา ชิฮิโระทราบว่าฮะกุเป็นมังกร และพบเขาถูกฝูงนกพยนต์ (shikigami) ไล่ล่าทำร้าย ยุบาบะสั่งให้ฮะกุไปขโมยตราประจำตัวของ เซะนีบะ (Zenība) น้องสาวฝาแฝดของตน เซะนีบะจึงปลุกเสกนกพยนต์เข้าโจมตี และติดตามมาถึงโรงอาบน้ำ เซะนีบะเปลี่ยนโบ (Bō) ทารกร่างมโหฬารซึ่งเป็นบุตรของยุบาบะ ให้เป็นหนู และเปลี่ยนอีกาของยุบาบะให้เป็นนกกระจิบ แล้วเรียกให้ฮะกุส่งตราคืนมา โดยกล่าวว่า ใครที่ลักตราของนางมา จะต้องคำสาปให้มีอันเป็นไป
ชิฮิโระเข้าช่วยเหลือฮะกุที่บาดเจ็บไว้ และพากันร่วงหล่นลงสู่ห้องต้มน้ำ คะมะจี พนักงานต้มน้ำ ช่วยพยาบาลฮะกุ และชิฮิโระให้ฮะกุบริโภคลูกกลอนอาเจียนครึ่งลูก เพื่อให้สำรอกตราของเซะนีบะที่ฮะกุกลืนเข้าไประหว่างขโมยออกมา ฮะกุรากตรานั้นออกมาพร้อมกับทากสีดำตัวหนึ่ง ชิฮิโระจึงกระทืบทากดังกล่าวจนแหลกลาญ และกล่าวว่า จะนำตราไปคืนให้แก่เซะนีบะ เพื่อขอให้เซะนีบะถอนคำสาปให้ฮะกุ คะมะจีมอบตั๋วรถไฟไปสู่ที่พำนักของเซะนีบะให้ โบซึ่งอยู่ในร่างหนูขอติดตามเธอไปด้วย
เวลานั้นเอง ผีสวมหน้ากากที่ชิฮิโระเคยเรียกให้เข้ามาหลบฝนข้างในและซาบซึ้งน้ำใจของเธอได้ปรากฏตัวขึ้นเพื่อขอใช้บริการโรงอาบน้ำ มันกลืนคนงานคนหนึ่งลงท้องเพื่ออาศัยเสียงเขาพูด แล้วเรียกคนงานอื่น ๆ ให้ปรนเปรอมันด้วยอาหารจำนวนมาก แลกกลับทองคำจำนวนมาก มันบริโภคอาหารไม่หยุดหย่อนจนร่างกายพองโตอักโข และเริ่มกลืนกินคนงานด้วย ยุบาบะทราบเรื่องจึงเข้าระงับเหตุ นางพบว่าผีตนนี้คือ "ผีไร้หน้า" (No-Face) ที่เคยหมายหัวไว้ว่าห้ามเข้าใช้บริการ นางใช้อาคมต่อกรกับมัน แต่กลับทำให้มันรากท่วมนาง และพลุ่งพล่านอาละวาดทั่ว ชิฮิโระจึงโยนลูกกลอนอาเจียนครึ่งที่เหลือให้มันกิน มันสำรอกทุกคนและทุกสิ่งจนสิ้น และกลับคืนสู่สภาพเดิมที่เป็นมิตร ผีไร้หน้าบอกชิฮิโระว่า มันเพียงต้องการเพื่อน เพราะมันไร้บ้านไร้ครอบครัว และขอติดตามชิฮิโระไปที่พำนักของเซะนีบะด้วย
ชิฮิโระและคณะนั่งรถไฟไปถึงบ้านของเซะนีบะ พวกเขาพบว่า แม้เป็นน้องสาวของยุบาบะ แต่เซะนีบะมีจิตใจงาม นางต้อนรับพวกเขาอย่างดี และแถลงไขว่า ฮะกุเป็นมังกรที่ต้องการเรียนเวทมนตร์ จึงสมัครไปอยู่กับยุบาบะ แต่ถูกยุบาบะใช้เล่ห์กลทำให้ลืมชื่อและตกเป็นทาสไป เซะนีบะบอกด้วยว่า คำสาปที่ผนึกไว้กับตรานั้นถูกทำลายลงแล้วด้วยความรักที่ชิฮิโระมีต่อฮะกุ ส่วนทากที่ชิฮิโระกระทืบแหลกไปนั้นเป็นคุณไสยที่ยุบาบะใช้ผูกมัดฮะกุไว้เป็นทาส เป็นเหตุให้ระหว่างนั้นฮะกุฟื้นคืนสติ เขาพบว่า ยุบาบะโมโหโกรธาเป็นอันมากที่โรงอาบน้ำพัง ซ้ำชิฮิโระยังหายไปอีก จึงสั่งให้เอาสุกรบิดามารดาของชิฮิโระไปปรุงเป็นอาหารเย็น เขาเข้าขัดขวางโดยแจ้งยุบาบะว่า ได้สังเกตหรือไม่ว่าของรักของหวงของนางหายไป ยุบาบะจึงสังเกตได้ว่า โบ ลูกรัก หายไป ฮะกุบอกนางว่า โบไปพบเซะนีบะกับชิฮิโระ และเสนอว่า ถ้าเขานำพาโบกลับมาให้นาง ขอให้นางปลดปล่อยชิฮิโละพร้อมครอบครัวเป็นไท นางยินดี แต่เน้นย้ำว่า สัญญาระหว่างนางกับชิฮิโระจะสิ้นสุดลงต่อเมื่อชิฮิโระผ่านการทดสอบประการหนึ่ง ฮะกุจึงกลับร่างเป็นมังกรโผไปรับชิฮิโระและคณะ ส่วนผีไร้หน้านั้นชอบใจจะอยู่กับเซะนีบะ
ระหว่างที่ขี่หลังมังกรฮะกุกลับโรงอาบน้ำนั้น ชิฮิโระนึกถึงถ้อยคำของฮะกุที่ว่า เขาเคยพบเจอเธอเมื่อเธอยังเล็ก แล้วหวนระลึกได้ว่า เมื่อเด็กเธอเคยตกแม่น้ำโคะฮะกุขณะก้มลงเก็บรองเท้า และฮะกุเป็นเทพารักษ์แม่น้ำโคะฮะกุที่ช่วยเธอไว้ ฮะกุจึงจดจำได้ว่า ชื่อจริงของตนคือ "แม่น้ำโคะฮะกุ" และเป็นผลให้ฮะกุเป็นอิสระจากยุบาบะ ฮะกุพาโบมาคืนให้แก่ยุบาบะ ยุบาบะทดสอบชิฮิโระโดยให้เธอตอบว่า สุกรตัวใดในฝูงที่อยู่เบื้องหน้าเธอนี้คือบิดามารดาของเธอ ชิฮิโระตอบได้ถูกต้องว่า บิดามารดาของตนมิได้อยู่ท่ามกลางสุกรเหล่านี้ สัญญาจ้างงานจึงสิ้นสุดลง ฮะกุนำพาชิฮิโระมาสู่ทางเข้าสวนสนุก และให้ "สัญญาใจ" ว่าทั้งคู่ต้องได้พบกันอีก ชิฮิโระได้พบบิดามารดาอีกครั้ง คนทั้งสองจดจำเรื่องราวในโลกของภูตมิได้เลย แล้วครอบครัวโอะงิโนะก็ละสวนสนุกกลับสู่โลกที่เคยจากมา
ขอบคุณภาพจาก http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B9%87%E0%B8%87_%E0%B9%82%E0%B8%97%E0%B8%B0_%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%AE%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8%B0_%E0%B9%82%E0%B8%99%E0%B8%B0_%E0%B8%84%E0%B8%B0%E0%B8%A1%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%B8%E0%B8%8A%E0%B8%B4
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น